Rozdział 1 + trochę o mnie :D

* oczami Rose*

- nie, chłopaki to nie tak! – krzyknęłam znów niezadowolona z tego jak wyszło nam wykonanie „beauty and I beat” -  jutro nagrywamy video musimy brzmieć perfekcyjnie.

- ale ona mnie dziś wkurza… - bąknął pod nosem Jay do Petta który już szykował kamerę na jutro.

- norma przed nagraniem – panowie świetnie się bawili i mieli wszystko gdzieś.

- mam dość! – nie wytrzymałam i po prostu zbiegłam schodami na dół czyli na cześć mieszkalną. Tam udałam się do swojego pokoju i rzuciłam się na łóżko.

Dlaczego oni nie traktują naszego zespołu poważnie? Pewnie dlatego że im ta kasa jest nie potrzebna, mogą liczyć na wsparcie ze strony rodziców i bliskich a moi starzy … cóż,  mają wyjebane. Olewali mnie od zawsze wiec gdy miałam 16 lat wyjechałam z przyjaciółmi do Londynu i tu zaczęliśmy grac.

Na wspomnienie łzy powoli opuszczały moje Sitkówki . ręka otwarłam szafkę nocna i wyjęłam jedyna rodzinna fotografie. Miałam na niej 6lat i już wtedy nie było idealnie. Jednak ojciec jako szef wielkiej korporacji wiedział jak sprawiać wrażenie świetnego rodzica.  Podobnie jak matka.

- mała, nie płacz. – Daniel jak zwykle bezszelestnie wszedł do mojego pokoju i przytulił mnie. – w końcu spoważnieją.

- ale kiedy to nadejdzie? Nie mam na to czasu…-  szlochałam w jego koszulkę-nie mam na to czasu, kończy mi się kasa po ostatnim występie.

- jak coś to ci pożyczę. Przecież wiesz… - głaskał mnie po głowie jak małą dziewczynkę po upadku z roweru.

- nie możesz mi pomagać całe życie. Postanowiłam – usiadłam- idę do pracy.

- serio?

- tak. Szukają pomocy w Nandos.

- jestem dumny z mojej małej! – Chłopak uniósł mnie i obrócił w powietrzu. 

Zaczęłam się śmiać. Od zawsze traktuję chłopców jako rodzinę, a jego w szczególności. Jest jak brat którego nigdy nie miałam, oni wszyscy są

- kocham cie Daniel- powiedziałam gdy już stałam na podłodze.

- ja Ciebie też. – zaczął ciągnąc mnie na dół. -  a teraz ruchy, idziemy ćwiczyć!

Znów wróciliśmy do Sali prób. Petter rozmawiał z kimś prze z telefon.

- kontrola od Iss? – super, teraz i Dan zaczął się zbijać.

- nie, dzwoni menager jakiegoś  bandu.- odpowiedział Jay wystukując rytm piosenki nogą.

- dobrze, dziękujemy i zapraszamy. Do zobaczenia- chłopak rozłączył się i podszedł do nas. – nie uwierzycie! One Direction chcą zobaczyć jak będziemy nagrywać!

Zapanował istny chaos.  Skoki, krzyki, wiwaty… a przecież oni tylko chcieli popatrzeć.

- idę pobiegać. Musze pobyć trochę sama.  – oznajmiłam przyjaciołom. – będę wieczorem.

- jak coś to dzwoń.- usłyszałam jeszcze głos „braciszka”

Ponownie wróciłam do swojej sypialni. Tam ubrałam białe szorty, niebieską bokserkę a na to różową bluzę. Włosy związałam w koczka i nałożyłam buty do biegania. Swoim zwyczajem zrobiłam sobie zdjęcie w lustrze i wyszłam.

 

Lubię biegać, to mnie odpręża, daje czas na przemyślenia. Biegam odkąd tylko pamiętam. Moim rodzicom nigdy to nie pasowało, twierdzili że marnuję czas na naukę. Tsaa… i tak nigdy nie zostałabym chirurgiem czy prawnikiem jak sobie wymarzyli, w moim sercu Muzyka była najważniejsza i to nią chciałam się zając.  

Po jakichś 2-3 godzinach biegu zachciało mi się pic. Weszłam do najbliższej kawiarenki wypiłam wodę i wyszłam. Obok był sklep z odzieżą. Zobaczyłam tam cudowną bluzkę z kotwicą, (  http://szafa.pl/c8030685-bluzka-w-paski-styl-marynarski.html ) uwielbiam kotwice.

Mam na ich punkcie fioła. Od razu weszłam do środka i kupiłam ją po czym powędrowałam do domku z nowym zakupem.

W salonie byli wszyscy. Daniel z dziewczyna, Petter z narzeczoną oraz wieczny singiel Jay.

- siemka wszystkim! – z uśmiechem uściskałam dziewczyny – co na kolację?

- masz w piekarniku – uśmiechnęła się Amanda.

- dzięki – cmoknęłam w jej kierunku i pobiegłam do kuchni. Byłam meeeeega głodna. Gdy wróciłam rozmowa toczyła się o jutrzejszych gościach.

- myślę że dzięki nim wejdziemy w show biznes- stwierdził Koreańczyk pogryzając chipsy.

- też mam na to nadzieję. – rzucił Jay

- ej panienki nie rozmarzajcie się tak-zażartowałam wchodząc po schodach rozśmieszając koleżanki. – pójdę do siebie.

- okej – do zobaczenia. – pożegnały się.

Pa- odpowiedziałam ziewając. Oj tak, byłam zmęczona.

Najpierw poszłam do łazienki. Zmyłam makijaż, wzięłam długi, relaksujący prysznic. Ubrałam piżamkę i poszłam do siebie.

Zastanawiałam się jak wyglądają chłopaki z tego zespołu. Dziwne wiem, ale nie znam ich. Czasami słyszałam kilka piosenek w radiu i tyle. 

Poznam ich jutro. I zrobię wszystko żebyśmy jak najlepiej wypadli. Ale najpierw pójdę do Nandos i dowiem się o tę posadę.

 

 

 

no i jest, pierwszy rozdział! :3 aww... nareszcie :D

 No to witam Was na moim nowym blogu <3 prowadzę go razem z Wiktoria , która zajmuje się grafiką. A ja jest Klaudia ^^ śmiejcie się śmiejcie ale jesli chodzi o bloggera to jest to mój pierwszy blog tutaj i jestem jeszcze troszkę zielona wiec prosze nie miejcie mi tego za złe :D

rozdziały będą dłuższe, ten jest po prostu pierwszy i dlatego krótszy. AAA i SZUKAMY kOGOS KTO ZROBI NAM NAGŁÓWEK LUB SZABLON :D ZAINTERESOWANYCH PROSZĘ O KONTAKT NA GG: 45954849

no i jeszcze jedna taka tyci tyci proźba: CZYTASZ= KOMENTUJESZ <3

rodział pojawi się jeśli będą tu 3 komentarze XD  taki tam szantaż na początek :3

// Klaudia <3